|
|
|
|
|
|
|
Geschiedenis van de Amerikaanse Cocker SpaniëlDe Amerikaanse Cocker Spaniël is de kleinste binnen de rasgroep van de Spaniëls en Retrievers. Het is ook het jongste ras van de groep, want pas in 1946 werd hij erkend door de American Kennel Club. De American Spaniël club werd in 1882 opgericht door een Canadees, Mr. Mac Douglas (afkomstig uit Toronto) en door een Amerikaan, Mr. Watson. Het ontstaan van dit ras is te danken aan selectief fokken met de oorspronkelijke Cocker Spaniëls, die aan het eind van de 19e eeuw vanuit Engeland in de Verenigde Staten waren geïmporteerd.
De bouw die de Amerikaanse Cocker Spaniël nu heeft is de danken aan selectie van het oorspronkelijke Engelse type. Een vrij grote groep fokkers was vastbesloten om uit de Engelse Cocker, door middel van selectie op gewenste eigenschappen, een eigen Amerikaanse Cocker spaniël te scheppen. De Spaniëls vertegenwoordigen een van de oudste en grootste groep binnen de hondachtigen. Langzamerhand begonnen er ook andere verschillen tussen de beide Cockers op te vallen. Het was niet meer alleen een verschil in gewicht.
De Amerikanen en Canadezen selecteerden voor hun fokkerij honden met een meer vierkant hoofd, een rondere schedel, een kortere voorsnuit, grote ronde ogen en een diepe stop. Doordat ze iets kleiner waren, hadden ze ook een korter lichaam, maar langere benen. Als ander opvallend kenmerk hadden ze een langere, veel dikkere overvloedige vacht. Het ging eigelijk om een verschil in smaak; de Engelse wilden een sportieve hond; aan de andere kant van de Oceaan werd bewust gekozen voor een luxe tentoonstellingshond. Toen in 1946 de Amerikaanse Cocker Spaniël officieel erkend werd, was er een einde gekomen aan de jarenlange strijd tussen de fokkers van beide slagen (Engelse en Amerikaanse Cocker Spaniël).
|
